AÇ GÖZLERİNİ ANNE

Aç Gözlerini Anne

Aç gözlerini anne.
Bahar bulduğum gözlerini aç.
Ben olduğum gözlerini,
Kaybolduğum gözlerini aç.

Aç gözlerini anne.
Bak ağustosta üşüyorum.
Bak yanıyorum anne.
Bak düşüyorum.

Bahar geldi anne.
Yağmur çok yağdı bu sene.
Bak “Hüsnü Yusuf” çiçeklerin boy verdi.
Kadife açan çiçeklerin sorar seni.
Kırık gözlüğün ağlar,
Çilekli patiklerin arar seni
Aç gözlerini anne.

Memedim büyüdü anne.
Adını söyler oldu artık.
Gelmeyecek mi diyor.
Sevmeyecek mi diyor.
Oğlumla anne,
Yüreğimdeki çocuk seni bekliyor.
Aç gözlerini anne,
Bak ağustosta üşüyorum.
Bak yanıyorum anne.
Bak düşüyorum.

Hem neden gelmezsin düşlerime,
Gel deyişimi duymaz;
Boyun eğişimi görmez misin ana?
Hasretim.
Yüreğim,
Umudum,
Gençliğim sana..
Anne gözlerini,
Gözlerini açsana..

Ev sahibim çık dedi anne;
Çıktım.Dokunmadı.
Kapıma borçlular dayandı anne.
Bıktım.Dokunmadı.
Dost dediklerim vefadan nasip almamış;
Resimlerini yaktım,dokunmadı.
Yokluğunun sindiği evine gittim.
Anılarımızı saklamışlar duvarlara;
Baktım.
Bu çok dokundu anne.
Bir bıçak gelip yüreğime sokuldu.
Oturduğun minder öksüz;
Baktığın pencere yetim.
Bilir misin anne;
En çok neye hasretim.
Gözlerin.
Aç gözlerini anne.

Çoğu geceler,
Sisler arasında görüyorum seni.
Kayboluyorsun.
Bakıyorum annem oluyor,
Bakıyorum yalnızlığım oluyorsun.
Biliyor musun anne?
Zulmediyorsun.
Aç gözlerini anne,
Bak ağustosta üşüyorum.
Bak yanıyorum anne.
Bak düşüyorum.

Hem ablama gittim anne;
Hani küs olduğum,
Hani bayramlarda gitmediğim,
Hani aklım sıra sevmediğim,
Bilmediğim ablam.
Barıştık anne.
Sarıldık.
Aç gözlerini.

Eşyalarını döktük ortaya.
Kömür soban düştü bana.
Bir minder,bir yorgan,
Ve yoğurt çorbası yaptığın çinko sahan.
Nasıl sığdırayım dünyama anne,
Yüreğimi görmesin kömür sobası;
Utanır,utanır,utanır.
Acının ateşin en büyüğünü
Yüreğim tanır.
Ah bu şair yüreğim,
Sekiz ay oldu,
Hala seni gelecek sanır
Olsun,
Sen aç gözlerini anne,
Aç gözlerini……..
İbrahim Şaşma