Gizemin Nefesi..

Bir rengi tutuyorum kollarından usulca
Kara benziyor,yaza benziyor, ışığa
Koluna giriyorum yürüyen zamanın
Çekiyor beni, sevinç dolu bir sarhoşluğa..

Hangi mevsimdir ihtiyarlık
Hangi çiçeğin sararır benzi
Bir harfe mi gizlenir savurganlık
Gölgelere mi saklanır gözlerin izi.

Nerede top koşturan çocuklar
Nerede birlikte koştuğumuz çomar
Hangi duvarın ardında saklambaç
Nerede,salıncaklar kurduğumuz ağaç.?

Evin önünden süzülerek akan dere
Şimdi nereleri geçiyorsun
Bir beyaz kâğıttan yaptığım kayık
Taşa mı takıldın,eriyor musun.?

Bir minik havuza buse konduran mehtap
Tutar mı şelalenin nazlı yüreğinden
Açar mı akşamları mavi vazolarımızda
Odalarımıza şavkı vuran yıldızlar.

Kırlara sevdasını serpen rüzgâr
Konar mı papatyaların ıtırdan sinesine
Göle inen sevdalı kuşlar,söğüde sığınan kumrular
Bir lahza içer mi can suyundan.

Şimdi uzakta bir resim taşır dostlar
Ardında alevden şu dizeler yazılı:
“hayat akan bir sudur,bir gün gelir ki kurur
Bu sönük hayalim,ebedi sizde durur! ”.

Yaslı bir bulut gibi yağmur gibi can gibi
Üzerimizde yalnızlığın nefesi
Bir kalem, bir mermer, bir anlık heyecan
Açılıyor gibi ufkun nurdan perdesi..

İbrahim Zarifoğlu