Ulaşılmaz Aşk

Acının camında buğulanmış bir kadın.
Yüzü alacalı bir ceylan, dişiliğinde kanımın yangını.
Nasıl da damlıyor ateş, umuda doğru.
Tutabilsem seni, başka akacak bu damar.
İsyan tadında sohbet edebilmek Tanrı ile.
Kuşkuyu yaşamak, gerçek dışılık ararken, içte ve dışta.
Sahip olmak adına sana,
Kaybetmek kendini, ruh sökülürcesine.

Elveda destansı yüz, yorgunum, umut atmış kendisini, benden.
Tepemden aşağıya dökülür de keder,
Daha ıslak ve vahşi, gözyaşındaki pençe.
Bir tutamadı seni, bir yakalayamadı.
Herkes giderken içimden,
Sadece yalnızlık kalmıştı, dar ve soğuk odamda.
Yatağımda duman pişirirken acıdan,
Hayaller tabağa düşen göçebelikti.
Kim bilir nerede, hangi kadının koynunda?

Akmıyor bu ten, bu can yürümüyor şehirlerce.
Eskiyen tarihi yaşatırmış, içte olduğun en sıra dışılıkta.
Sen kendini tanımazken, bulmuştuk ya birbirimizi.
Düzen kurmuştuk, silahı barıştırmıştık çocukça.
Bir ölsek, bir doğardık simetriler arasından.
Dans eden ikiz bir ruhtuk,
Et tırnakla sevişince, uykusuz.
Direnişti, adı sanı yoktu.
Sadece manikürüne kurbandı,
Bastığım kara topraklar.

Bunun adı ritim, bunun adı küskün imza.
Şafak üşürken cebimde, ben yine soğuk çelişki.
Bir sevsem, bir intiharım nefretimle.
Sebebi sensin, ruhumun sınırsız yankısı, dağı deşen.
Kurbanlık adam, insanlık dışı bir yol.
Bir ben olsam, bir başkası, aynı anda.
Cephe ararken, kavga toplamak mevziler arasında.
Sataştığım kadınlar, hüsrana düşmüş acı çıkmazı.

Oysa her sokak damlarken ışığına.
Her giyindiğim düş birikirken bahçende.
Topla beni, koynuna damlasın tohumlarım da,
Gözyaşı açsın, çiçekli kirpiklerinde, ezeli sökerek.
Kefen tadında olsun, andımız.

Hiç kimse ulaşamayacak sevgilim.
Evet… Hiç kimse.
Bunun adı sevmek değil ki,
Başka bir şey.
Gerçekten başka.

Kudret Alkan