Terkediş

Yoktun, hiçbir yerde yoktun sen
Her gece sessiz çığlıklarımla baş başa…
Bir uçurumun kenarındayım
Kavganın tam ortasında
Hesaplarım kapanmamış
Ve sana dair
Ne varsa belleğimde
Karşıma çıkmaya hazır.

En derin yerindesin denizin
Kalbin En kuytu köşesinde Sıkışmışsın,
kurtaramıyorum.
“Son kez daha dayan” diyorum.
“Az daha bekle! ”
Gücüm kalmamış ne seni ne de beni kurtaracak
Ama sevgim, çaresizliğin, yalvarışların
Son bir güç son bir umut oluyorlar benim için.
“Son kez diyorum “ Bir kez daha, bu sefer başaracaksın.”
Dalıyorum yine bodoslama bir şekilde en derinlere
Arıyorum seni son gördüğüm yerde, arıyorum.
Yok!
Rüya görüyor olmalıyım
Az önce buradaydın, çaresizce bana bakıyordun
Nerdesin şimdi?
Nasıl bir yanılma bu nasıl bir özlem, acı…
Bulamıyorum oysa az önce buradaydın..
Sıkışmıştın bana ihtiyacın vardı hani.
Sıkıştığın yerden seni kurtarmaya gelmiştim
Ama yoktun…
Birden sol tarafımda bir şeylerin kıpırdadığını fark ediyorum.
Bir çift var uzaklaşıyor
Aydınlığa doğru gidip kayboluyor.
Anlıyorum o anda her şeyi.
Bir rüyada değilim şimdi.
Ben güç alırken sevgimden
Sen çoktan yalancı bir aşık olup çıkmışsın derinlerden.
Aydınlığa çıktığını sandığın karanlıklardan…
Bütün bunlara değmediğini anlıyorum senin.
Ve senin beni karanlığa hapsettiğini.
Kalbimi paramparça ettiğini.
Gözlerimi yumarken kalbime isabet eden kurşuni gözyaşımla daha iyi anlıyorum.

Kübra Altay