Ya Gelmezsen Bir Daha

Ne zaman gülümsediğini görsem!
Yüreğim de eziliyor hüzün…
Ve ne zaman saklasan bakışlarını benden!
Gözlerime sobeleniyor yüzün…

Şimdi her yer sensiz, her yer de Anılar gizlenmiş sobele diyor beni! Sobele ki; Ebe olup sobeleyeyim bende yüreğini…
Bir sabahı daha seyrediyorum işte!

Eskiden pencereye bakınca, güneş yüzüme çarpardı pencereyi delip, kimbilir Belki de senin ışığındı pencereden yüzüme sıcacık gülümseyen…

Pencerem, sırtını dönmüş küsmüş güneşe bu yüzden ben her sabahı ayakta bekledim. Senden sonra uykusuz, tükenmiş sensizliğimi pencereden izledim…

Ara sıra yorgunluktan saklanıyorum yatağa. Sağıma dönüyorum yoksun, soluma dönüyorum yokluğun duvar, yorganı tepeme çekiyorum ve korkuyorum sensiz ne kadar Dayanacak böyle bir sabaha daha yüreğim. Ölüyorum her gün görmüyorsun! azar azar ölüyorum…

Akşamları sokağa atıyorum kendimi can hıraş, sonra aklımda sen! Yüreğimde sen! Yürüyorum caddeler de başımı kaldırıp evlerin ışıklarına bakıyorum herkes mutlu sanki benim inadıma, bir damla süzülüyor yanağımdan engel olamıyorum…
Gel! Diyorum sessizce gel! Ne olur. Karanlık penceremi aydınlat ışığınla, ne işim var benim bu sokaklarda tek başıma?

Belki sensizliğe alışırım zamanla, sessizliğe de alışırım sen olmayınca, ama ya hiç gelmezsen bir daha…?