Ölümüne Sevmek

gökle sevişiyordu erik ağacı:
dal aralarında mavi
mavide yapraklar…

salınıyordu rüzgarda erikçik
bir o yana, bir bu yana…
sabah, öğle, ikindi, akşam…

davetini yazıyordu
güneşe ve buluta
elleri iki yürek kalem!
kimseye göstermedi
üstüne kondu, kondu da kuşlar
gök gözlü yarinden vaz geçmedi

kış bastığında
kalkıp gitti ardından
baharda birlikte geleceklerdi.

yok yerinde şimdi erik ağacı
kesmişlerdi
ağlarken gördüm göğün gök gözlerini!
ölümüne sevgiler
bitmiyordu demek ki! ..

Tayyibe Atay