Mektup Dönemi Aşkları

Kadim özlemleri severim;
Susuz yaz akşamlarına mahsus
Güneşin batışına kayan gözlerin
Hayallere dalışını da…
Gurbet çok ıraktı
Onbir rakamlı tüşlara basmadan önce
Mektupların ucunda yanardu gönüller
Göz yaşları gül kurularında kururdu
Kokusu günlerce çıkmayan.
Gülen postacılardan alırdık hediyelerimizi
İcra takiplerinden önce.
Kapalı zarfların ne anlama geldiğini bilirdik
Özlemleri dindiren.
Öylesine yaşardık ki özlemleri
Biriktikçe birikirdi
Bir mektubun sayfalarında
Dinene kadar…
Özlem yitirilmiştir
Gözlerimizde ve kulaklarımızda
Gurbet sıladır artık
Parmaklarımızın ucunda…

-11-

Kadim özlemleri severim;
Dünyanın bir ucunda ben
Diğer ucunda sen
Onbir rakamlı alet olmasın yanımızda
İnternet denen nesne de,
Ne sesini duyayım bir telefondan
Ne haber alayım senden
Bir tek mektup yazayım
Uzak iklimlerden.
Rüyalarıma girecek kadar yakın ol
Yanayım özlemden.
Sen uzaktan bir gemiyle geç
Beni hayal et ne olur,
Ben bir sahil kasabasından mendil sallayayım
Yakın geçme sahilden
Nemli gözlerle bakayım sana
Mendillerimiz hiç kurumasın.
Güneşin batışıyla git
Doğuşuyla gülümse şafaktan
Yeter ki mektupların gecikmesin
Unutulmak diye birşey var…

-111-

Kadim özlemleri severim;
Görüpte tutamamak ellerinden
Gözlerin gözlere değişinde
Bir bahar neminin sıcaklığı
Ne yanaktan öpmeyi bilebildik
Ne dudaklara uzanabilmeyi,
Bir tek şeyi duyduk içimizde
Ellerimiz ellerimize değince
Zangır zangır titremeyi.
Biz böyle sevdik
Mektuplarda yandık,
Tüm sırlarımız bir kibrit kutusundaydı
Pencere açıksa atar
Kapalıysa küçük ulaktan yollardık.
Siz bilmezsiniz açık hava sinemasından
Çıkınca gözgöze gelmeyi,
Biryantinli saçlarımızı nasıl sıvazladığımızı da…
Mektup dönemi aşkları ulaşılmazdı;
Tek ayak üzerinde orta yerde öpüşmek ne demek?
Yanyana yürümenin lezzetini dahi tatmadık,
Birimiz önden öbürümüz arkadan giderdik
Ama aşkı dayanılmaz özlemle yaşardık,
Biz aşkı mektuplarla taşıdık
Zamana yazdığımız anılarda…

Ahmet TIĞLI