Çok Aşığım

İki yıl önce bugün…İlk görüşte içim titredi,yandım…Kollarıma aldığımda hissettim en özel şey olduğunu.Hele o kokun; cennetten gelen hediyem.

Az geliyorum,çoğaltmak istiyorum kendimi; yetebilmek için sana.Bensiz bırakmak istemiyorum hiç,sensiz kalmak istemiyorum.Her anının şahidi,her gülüşünün mimarı olmak istiyorum.Çok seviyorum; sevgimden çatlıyorum.

Bundan sonra yüreğimin ferah bir zamanı yok.’Sen’li acabalar dolar boşalır fikrime.Geldin; büyüdüm.Feleğin çemberinde yürüdüm,ördüm hayatı bir gecede; anlamını gördüm.Eridim,büküldüm,eğrildim; iğnenin deliğinden geçtim.Arttı kıdemim,eskidim.Tadına vardım eskimenin.

Önceden duyduğum en güzel sıfat ‘şair’ idi.Şimdi ‘anne’ demeni değişmem hiçbir şeye.Capcanlı,diri bir şiiri yaşıyorken sende; zor geliyor imgelerden şiir yazmak.Kelimeler aciz,hayaller ise sensiz olmuyor.Belki acemiliğimdendir.Daha yenisin varlığımda.

Bir erkek baba olabilir en fazla.Anne olmak başka,bambaşka.İyiki doğdun,iyi ki getirdin benden ötedeki beni…

Anlatamam ki sevgimi,anlatmaya çalışmak da saçma geliyor.Sadece böyle bir aşk yok diyebiliyorum.Eğer Leyla ile Mecnun kavuşsalardı ve çocukları olsaydı,vazgeçerlerdi birbirlerinden.Kavuşamadıkları için değil,çocuk sahibi olmadıkları için en büyük aşka eremediler.

Bir insan bir insanı ancak bu kadar çok sevebilir.Bitanecik kızım….İyiki doğdun,iyiki varsın.Allah’ım korusun seni tüm kötülüklerden.Canım,çok aşığım…

Esra Aydın