Sadece Aşk!

Uyanmışım, görebilmişim cümle alemi
Ama unutmuşum aşk ile renkleri dillendirmeyi
Susmuşum, kurumuşum kendi bahçemde
Susuzluktan kavrulmuşum, çölde kalmış cüzz-i aklım benim…

Duydum sanmışım, tılsımında aşk var dediğim melodiyi
Meğerse paslanmış duyularım, kapı gıcırtısıymış duyduklarım
İklimim kışmış, baharı misafir olmadan geçmiş
Dünya halleriyle salıncakta sallanıp durmuşum…

Bir yıldız bile düşmemiş avuçlarıma
Aşk ile dokunamamışım sevgi ağacıma
Bu yüzden kırgın kalmış hayat dallarım
Suyunu içememiş can özündeki yapraklarım…

Ana dilim Aşk iken, unutmuşum lisanımı
Güneş müjdeyken, anlamamış insanı
Doğumla başlayan sandığım hayat
Meğer yalanmış, Aşk’ı bulduğunda insan doğarmış!

Benim dilim Aşk!
Hücrelerimde dolaştığını unutmuşum
Dile geldiğinde çağlayan gibi coşmuşum
Şimdi renksiz bir hayatım, gelin birde Aşk’a bu gözlerle bakın!

İlknur Köknar