Sessizliktir Yüreğimizde Üşüyen…!

Yine vurgun yedim yüreğinden karışığım suskulardayım
Çekirge vedalarına karıştım kavuşması erteli bir özlemleyim
Eski sevgilerle yaşayan bir ozanım ben elvedalara da alışığım
Çekerim aşkın küreklerini uzaklara ben şiir yazarak da yaşarım

Gecenin çiği yağarken dallara ayrı kentlerde nefes alan ayrı rüzgârların yüze vurduğu yürekleri dolaştım bugün. Ay gönül’e nur taşıyordu öfkesini erteleyerek mağrur bir sessizliğe bürünmüştü nur/un peşinde sel. Eylül’ün suskun bakışları duaya çağırıyordu geçmişini. Nur toplandı göklerde ay şiirce saklandı bütün küskün gönüllere sel kuma döndü sonra açtı ve okudu aşkın kitabını haykırdı bütün yüreksizlere. Gece sustu toprağa çiyle birlikte özleyiş yıldızları düştü.
Sıfır sessizliktir yüreğimizin upuzun buzullarında üşüyen. Dudaklarımızın kemirgen dürtülerinde küçücük tekneler gidip gelir. Yıldızlar asarız gecelere avuçlarımızdaki güz kınaları çıkmadan. Üşür sevda üşür şiir notlarımız ömrümüzün takvim yaprakları henüz bitmeden.
Günü gelince bedenimizi titreten tüm yargılarda sevdanın izdüşümünü izleriz yüreğimizin tam ortasına kurulan sahnede. Sevdaya kurulu saatlerin anı gelince parçalanışını görmekyalnızlığı gecelerde hissetmek susmayan yanımızdır. Efsaneler çilek kokulu yaşanmışlığın menekşe kapsüllerinde gizlidir. Deli fişek naralarımızla kilitli yüreğimizden dökülen şiir olur.
Çocukların kahkahalar attığı gönül saklılarında sevdaya sobelendiğim günleri arıyorum nicedir. Yorgun türküler mırıldandığım dizlerindeki vefayı arıyorum ben bilmiyorum nedendir. Aşk mağrur bir bekleyiş limanıymış gözümdeki yaş böylesine sevmeden midir? . Sen ozan yüreğimin ölümsüz kraliçesi seni sevmek çocuk ruhunun doyumsuz oyun sahnesidir.
Gül kokulu nefesinin sonsuzluğuyla en bilinmez girdaplara kapılsam da seninle korkmam. Adının sarmaşıklarıyla gökler mekânım olur. Avuçlarının sıcaklığıyla ben yıldızlara korkusuz uzanırım. Sevdan ki kadınım ben sevdanla en uzak gezegenlerde bile seninle ölümsüzlük şarkıları söylerim.
Konuşsam yitecek sevsem gidecek tüm sevdalar tanığımdır benim. Adresini bilmediğim bütün yüreklerde herkes bütün günahların çırılçıplaklığında aydınlığın kalıtımsal tanıklığında bahar kokusuna vurgundur sevda. Sancılı bir ömrün duvarlarını hırçın kayalar döver umarsızca. Çılgın sevinçlerimiz korkak yankısı dönüşsüz kalmış feryatlarda sıcak gülüşler umarız hayattan.
Bir tablonun isim yansımasında bizler hayatın geometrik şekillerini susuşlarımıza yükleriz. Yedeğimizdeki dirençlerde geceler çekeriz denizlerin ışıltılarından. Bir şiir ekleriz sonragöz yaşlarımızın çalkalandırdığı gelgitli denizlere. Titreyen yüreğimize aşkın çok sesli müziklerini yükler acıların ve özlemlerin şarkılarla işbirliği yaptığı gecelerde ağlamanın suçsuz sarılışlarını bekleriz.
Seni düşündükçe gözlerinin yaşama bilendiği kutsi ışıltılara dalıyorum dakikalarca. Sevdanın yıl dönümünü çağırıyorum Eylül aşkın kapısını aralayınca. Merhabandaki günlere göz atıyor hayatla yarışıp şiire karışıyorum. Konuştuğum yalnızlık dinlediğim sensizlikyanıt alamıyorum. Gönlünü tarayıp arşivlerde talanladım ilk gülüşünü ilk öpüşünü ama aşkla ilk kez doluşunu göremedim. Gözlerin susuyor yüreğin konuşmuyordu nedenini bulamadım.
Hep sesin mi yenecek bu yaşlı çınarın şiir dallarını. Hislerinin kadınsı kollarına mı saracaksın rüzgârın bile eğemediği yorgun gövdemi. Her susuştan sonra evrene mi salacaksın bu aşk adamını. İnatla yüreğinin derinliklerine sakladığın o gizemli sözleri ben toprak olunca mı söyleyeceksin? . Sevdam dedim sana kadınım diyerek çürümemi böyle izleyecek misin? .
Her kaçışın anlamları hiçe saydığı umursamazlık tufanlarında günlerden Eylül ve yaz çekti kollarını perdelerden. Gönül dumanlı bir dağ sevdiğim sevda düşmez olmuş artık kalemimizden. İstanbul uzak şehir özlem düşmüyor artık dilimizden. Doğruların değerini yıllar sonra bulduğu yaşam pazarında şiirlerim de satılacak bir gün. Sevdamın en güzel ışığını körler bile görecek ve seni yüreği aşkla dolu her seven bilecek. Cebim delik ruhum gündelik kalsa da senin sevdan asla yoksulluğu bilmeyecek.