Şiir Sokağı

Şiir Sokağı
Şiir dolu bir dehlizden geçtim,
Mısra mısraydı taşlar
Kaldırımlar dize dize
Kuşlar vardı gazelimsi ağaçlarda
Ötüşünden vezin akan.
Evler beyit beyit sırtsırta
Komşular var kafiye kafiye
Bakkalın terazisinde ölçüler;
Okkayla hece, gramla aruz!
Dinleyen gönül tuz buz!

Kahveye vardım:
Üstatlar divan güzelliğinde dizilmiş
Ocakta muhabbet kaynar
Cezvelerde kelamı kibar
Anladım ki kahve bahane
Dili olan söyler,
Gönlü olan işitir.

Şiir dolu bir dehlizden geçtim
Pencereler henüz
Günyüzü görmemiş rubailerdi
Kapılar şiir başlığı
Odalar terkibi bend, tecridi bend
Dizeler vardı kırık dökük
Yarım kalmış duvarlarda
Anlam asmaları salkım saçak!

Şiir saçılı bir dehlizden geçtim
Eleştiri dikenleri vardı
Mısra diplerinde
Ayaklarıma battı üzülmedim
Yüreğime deydi „Ah“ dedim.
Yine de yolum bitmesin istedim.

Cesur Dağlı