Hazan

Hazan

Buz kesti yaprakta sallanan ecel
Mis gibi kokular, düştü toprağa
Gönüldeki bendi, devirmeden sel
Damlalar dönmesin sakın sağnağa…

Düşer en son yaprak gönül dalından
Kurtaramaz gönlü aşk rüzgârından
Sürüklenir gider meçhule doğru
Medet umar aşkın kör insafından

Sararmadan düşmez yaprak toprağa
Yemyeşil düşmüşse yazık yaprağa
Sıçrayan her ömrü yakalar kader
İnsafsızdır zaman yok ağlamağa

Toprağa değince anlar gerçeği
Okur sayfalarda tüm geleceği
Ufacık bir fiske alır çöpçüden
Ömrüne tutarlar, hayat merceği

İncelerler ömrü, inceden ince
Bitmez mi ömürler vakti gelince
Güneş batmasa da hep gece olur
Gönüldeki göze perde inince

Kaybolur geçmişte ufuk çizgisi
Göz önüne gelir bütün mazisi
Hazanı hisseder ömür derinden
Hüzün galip gelir, budur yazgısı

15.10.2007
Necati ŞİMŞEK
Ankara