Acıtıyor Sensiz

Acıtıyor Sensiz
Kış günüydü gidişin
Yağan kara inat üşümüyordun
Bedenine sarılmış kefen
Sadece tenini örtüyordu
Acıların tükenmiş
Yorgunluktan,titreyemiyordun bile
Sadece gülüyordun
Işık saçıyordun tabutuna
Gözlerini kapatıp sevdiklerini arıyordun
Rüyanda

Uzanıp dudaklarımla yanağından öptüm
Zevk almaya başladın
O sonsuz karanlıkta
Ardından bahar geldi
Çiçekler açtı doğa yeşille büründü
Hep sevdiklerin sanki dünyaya döndü
Bulutlar üstünde yorgan
Topraksa artık yatağındı
Senin

Benimse içim titriyordu
Bütün bu düşüncelerden ötürü
Her yer soğuktu
Sensizlikten
Kış,bahar yaz gelip geçti
Isınamadım bir türlü
Tat alamadım yıllardan
Artık benim için anlamsızdı
Sensiz geçen tüm zaman

Bazen sert rüzgarlara kapılırdım
Belki bulurum diye
Şimşeklere sarılırdım
Yanarım diye
Dalgalarla boğuştum günlerce
Yer altına sızarım diye
Olmadı
Dağlara çıktım kokunu duyarım diye
Sevdiğim bütün bunların hepsi
Nafile

Yılmadım bekliyorum hala seni
Ürkek duran ceylan tenin
Rüyalarımı süslüyor karanlığa talip
Beklemeden ses getiriyor
Bak hepsi
Acıtıyor istemeden
Sensiz olan bomboş yüreğimi
Bahattin Tonbul