Sen Olmayınca Olmuyor

Sen Olmayınca Olmuyor
Sen olmayınca,
Gözüm gözüme şaşı…
Sesim dilime küs.
Aklım erdiğine hükümdar olurken,
Gönlüm fermanımı dinlemez.

Sen olmayınca,
İnsan denizlerinde ıssız adayım sanki.
Sudan çıkmış balığın çaresizliği bende..
Ciğerimin son nefesi yetmez hayata tutunmaya..
Bir elimde parmağımı yakan sigaranın resmi geçidi…
Öbür elim yumruk olmuş, yüreğime oturur.

Sen olmayınca, olmuyor.
Dilimin şifresiydi, adını unuttum nicedir.
Sağır duvarlı şato örneği,
Taş kalbimin kapısı açılmıyor, bilesin.

Sen olmayınca, ben de olmam.
Ne gözünde yüzüm kalır, ne gölgende benden iz…
Kargaların bile güldüğü, ayrı tarla korkuluğu oluruz.

Sen olmayınca,
Dağın buzuna ayaz ektiğim gibi,
Ayazından buz biçiyorsam;
Ve kıvrılan yollar ayağıma dolanıyorsa…
Paletim kurumuş demektir.
Renge hasret ölmüştür fırçalarım.
Şiir yazmaz, öksüz kalan boynu bükük kalemim.
Sen olmayınca olmuyor sevgilim.

Ahmet Zekai Yıldız