Gelecekler!

Gelecekler!
Bir gün gelip yoklugunda timsah gözyaşlarıyla

Ah! ah! vah! vah diyecekler, içten içe sevinecekler

Leş kargaları gibi üşüşecekler,

Senden kalan ne varsa bölüşecekler

Senin tırnaklarınla kazdığın toprağı

Çiğneyip geçecekler

Hani utanmazsam kapıdan geldikleri gibi gidecekler anam

O bir tas soğuk suyun bile; kursaklarına girmesin zarar

Sen affettikçe, insan olur dedikçe, bütün eşekleri at ettin anam

Hadi çabuk iyileşte yüregi beş kuruş etmeyenleri sevindirme be anam

Zaman… zamansız bir zaman, bilirim… sen hep affedensin taman

Yüreğin bir çocuğun ki kadar berrak, yanan

hastalandığında bile dügün yerine geldikleri gibi

Gelmiş olmak icin gelecekler

Yüzlerinde ne utanmanın, nede acının izleri olacak

Bilirim sen affedersin ama, ben affetmem inan

Bir gün ölürsen gelecekler…

Gerçek hayattan dışladıkları seni

Sahiplenecekler sonunda ah! anam ah!

Suçun büyügü sende, yüreğin büyüğüde

Sen affettikçe bütün eşekleri at ettin anam

Anacığıma Sevgilerimle

Zeynep Sekerci