KUMRULAR

KUMRULAR

İki kumru yakınıma konmuştu
Sanmam ki onlar sade iki kuştu Damarımda akan kanım donmuştu
İlettiler bana ilahi muştu

Önce bana korkaraktan baktılar
Gagaları bir birine taktılar
Kendilerini aşka bıraktılar
İçimde küllenen aşkı yaktılar

Bir usulen kavga sonu barıştı
Kanat ve ayaklar işe karıştı
Sanki dişi ile erkek yarıştı
Zevkle öpüştü koklaştı sarıştı

Onlar birlikte ben aşka kandım
Mevlana gibi ”Hamdım Piştim Yandım”
Allah’ım İnsanlığımdan utandım
Güya onlar kuş ben insandım

Ben onlara onlar bana alıştı
Karşılıksız bir veriş alıştı
Yaradılışın sırrına dalıştı
İkisi de son gayretle çalıştı

Bu işe şaşırdım kaldım ben kendim
Gerçek Aşkı iki kuştan öğrendim
Şimdi bütün egolarımı yendim
Teslim oldum, boyun eğdim,tükendim

Yaşar KANŞIRAY