Bu Gönül

Bu Gönül
Ne yaptıysam her şey insan adına
Bir de herkes varsa onun tadına
Üzülmeye değmez bakma yadına
Ömür reçetesi al miyadına
Hicran ateşiyle bakar bu gönül.

Bu kervan bu yürek dur durak bilmez
Akar gözyaşları acılar dinmez
Gördüklerim dehşet içime sinmez
Tufeyli insanlar mevkiden inmez
Hicran ateşiyle yakar bu gönül.

Yaşamın kıyısı diyettir hoştur
Bu fani Dünya’nın mizanı boştur
İnsanın sürüsü inektir koştur
Tuzun kuru ise yaşamı coştur
Hicran ateşiyle bıkar bu gönül.

Tanrım düzeneği sen niye kurdun
Sınav yapacaksın silleyi vurdun
Çalışana dedin avuttun durdun
Ölüm hakir deyip taktir buyurdun
Hicran ateşiyle yanar bu gönül.

İsyankar olursun öyle diyorlar
Tepemize binip halt ediyorlar
Bol mezeyle her gün havyar yiyorlar
İnsanlık adına ters gidiyorlar
Hicran ateşiyle yıkar bu gönül.

Bilim gömleğini giyen insandan
Arı gibi çiçek topla lisandan
Acı kahve olsa gelir Fizan’dan
Ders aldıkça bir de baksan hizandan
Hicran ateşiyle sarkar bu gönül.

Duman tüter mi senin bacanda?
İffet bile yüzer hacı hocanda
Ne lanet haller var mason locanda
Henüz can çıkmadı durur bu canda
Hicran ateşiyle tartar bu gönül.

Ben yaptım sen yapma bu nasıl iştir
Asalet yok ise belki de piçtir
İnsanlar olumlu zaten bir hiçtir
Görünürşe kanma yürekte içtir
Hicran ateşiyle sokar bu gönül.

Kördüğüm olarak öter bülbülüm
Ömrüm geldi geçti hep gördüm zulüm
İnsanlık adına nerdesin gülüm
Baki değil insan gelecek ölüm
Hicran ateşiyle döner bu gönül.

Hüseyin KARA