GEL DESEYDİN

GEL DESEYDİN

Tutamadın ellerimden

Saramadın belimden

Gözlerime bakıp da derinden

“Gel” diyemedin…

Önce sesim çınlayacaktı kulaklarında ansızın.

Yanacaktı yüzün, ardından adım anılacaktı dilinden.

Bir kor düşünce yüreğine; nefesin ben olacaktım.

Nasıl oldu bilmeden,”aşktır” ya olacaktı aniden.

Bir çocuk sevinci duyacaktık içimizde

Sağanak altında ellerimiz birleşince

Tir tir titrerken soğuk kış gecelerinde

Hasret kalacaktın sımsıcak avuç içlerime.

Gülüşüm düşünce aklına unutur olacaktın dertlerini,

Serseler dünyaları önüne görmez olacaktın.

Güller açacaktı yüzünde yanıma her gelişinde,

Anlamaz olacaktın nedenini bu hallerinin.

Gözlerimin ışığı aydınlatacaktı karanlık gecelerini

Güneş doğacaktı yeniden umutlarına.

Dolmayacaktı gözlerin eski sevdaların düşünce hatırına.

Tanımaz olacaktın kendini avucundaki aynada

Rengarenk hayaller kuracaktık,

Sözlerin  kaderim olacaktı.

En sevdiğim “sen” olacaktın.

Zordur bir olmak“biz” olacaktık!

Bildiğim ne varsa seninle unutacaktım

Uyutmayan yastığı gecelerimin

Mutlu sabahları günlerimin ışığı olacaktın.

“Gel “deseydin her şeyim olacaktın.

Tutamadın ellerimden

Saramadın belimden,

Gözlerime bakıp da derinden

“Gel” Diyemedin…

(30.11.2010 – 01.15)

Esin GÜDÜL