GÖKTEN İNEN NUR (Gülce-Üçgül)

Yaprağına eklendi, nur adın güle aktı

Mis kokunla şevklendi, gül çiçeklikten çıktı.

Gülün aşkı ben yaktı, başkasına çağlamaz.

İnsanlık etti gusül, kör cehalet ağında

Seni gördük ey resul, biz gülün yaprağında.

Medine toprağında, artık mazlum ağlamaz.

Gökten inen nur gibi, indin Arap çölüne

Pas tutan cehlin dibi, muhtaçtı sen gülüne

Hep yolunda ölüne, bu yürekler dağlamaz.

Erdin yüce tacına, bindin Burak atına

Yol aldın miracına, çıktın göğün katına.

Yer ettin ben bâtına, gönül kiri bağlamaz

Kim bilir geçecektir, daha kaç sensiz gece

Dillerden düşecektir, üşüyen bin bir hece

Düşer kalır öylece, bana bir şey sağlamaz.

Feyzullah Kırca

Akbaşlar Köyü / Dursunbey