Yalnızca sen!

Sen, yalnızca sen.
Baharda aşkın kokusu,
kışta yağmurun sesi.
Sen, yalnızca sen.
Yazda ılık bir esinti,
sarı baharda ağlayan bir yaprak.
Sen olmadan yaşamak.
Başkası değil işte.
Sen. Yalnızca sen!

Sesin, sen, gözlerin, bir de;
Geceyi üzerimize örttüğümüz sıcak yorganın bir tadı sen.
Yaşamak gibi bir şey seni sevmek.
Öyle umarsız bazen.
Öyle yapayalnız kalmak gibi..
Hasretini içine akıtmak gibi.
Sevdiğini söylerken değil iki kere,
bir kere bile duraklamamak gibi..

İbrahim Şengün