Sen Yoktun…

Alışmıştım yürek sesine
Melodiler şaştı,sen yoktun…
Şiir öksüz,aşk yetimdi
Sen yoktun
Peronlar bomboş…
Yolcular firar
Ne el sallayan,
Ne sevinçten ağlayan
Hışkırıklar boğuk
Dağlar büyümüştü, hasret kadar
Denizler boğulmuştu…
Sen yoktun…
Sahiller kimsesizdi,
Yıldızlar, ay geceye,
Güneş güne dargın
Rüzgar utanmıştı yaprak sallamaya
Her şey ama her şey bitmişti
Hayat gibi
Ölmüştü
Benim gibi…

Kezban Akdağ