Ağlıyorum Sessizce

Gecenin bir yarısı yazıyorum bu satırları sana…

Sen en masum halindeykenuyuyorken… Ben satırlara döküyorum yüreğimi ve ağlıyorum geri getiremediğim için hayallerimiseni ve daha nicesini…

Ağlıyorum…içime göme göme sessizce… Sen uyanmayasın diye…

Ağlıyorum çünkü sensiz ruhumu sıkıyor bedenim ağlıyorum çünkü sen yokken yüreğim ölüm kalım savaşında gülemiyorum çünkü sende kaldı mutluluğa dair herbişeyim.
Gülemiyorumağlıyorum ağlıyorum…

Kara gece kararttıkça karartıyor içimibir de yokluğun… Yazgıma ağlıyorumsabrımın selamete eremeyişinebirtürlü gelemeyişine ve sessiz kalışınaolmayışınasarmayışına… Sana ağlıyorum yalnızcayalansız SANA…

Başım ellerimin arasında dilimde tek bir cümle…
“NE YAPTIM BEN… NE YAPTIM…”

Pişmanlığım seni geri getirebilse keşke.Keşkelerim bir fayda verebilse KEŞKE…

Uçurumun kenarındaki çiçekler gibiyim sensizdipsiz bir boşluk önümde ve fırtınasoğuk…

Uçurum çiçekleri gibi çaresiz ve yalnızlığa eş…
Satırlarım sırılsıklam artık…Hıçkırıklara boğulmadan sessizliğimben artık gideyim en sevdiğim… Yine sessizce…
Giderkenbitkin… kıyamadım uyandırmaya dokunamadım son defa.
Şimdi sessizce belki hissedersin diye dilimde o son cümle ;
SENİ SEVİYORUM… Seni Çok Seviyorum bitanem…