Gül kokuyordu gözlerin…

şımarmışcasına yagıyordu yagmur.ıslatıyordu tüm benligimi,rüzgarların kırbaclıyordu yüregimi.Kara bir teselli kalıyordu bizlere.şahlanıyordu sensiz ümitlerim.
Bir benmiydim gel deyince gelen,git deyince arkasına bile bakmadan giden.
sus artık diyordu sonbahar akşamları,benim senin yoldaşın diyordu.
tahta masam ve bir ayagı kırık sandalyem paylaşıyordu yanlızlıgımı.sensizim calıyordu eski plagımda.
hala sana ürperiyordu calan şarkıların melodileri.sanki seni bana anlatıyordu.
bilmezmiydiki benden başka hiç bir varlık bilemezdi seni.
ilk bahar aşıkları, tutun ellerimden götürün beni,yuvasız kuşlar gibiyim.gündüzlere deli,gecelere hep gebeyim.hayat pınarım kurumuş şırıldamıyor gelecek günlerim.sensizim sensiz
ben sana mecburum bilemessin

Adil Metan