Var Sen de Git Sevgili

Var sende git sevgili
Bu karanlık ülkeye terk et beni
Yıkık dökük bu kenti toparlamayı bana bırak
Bakma öyle gitme der gibi baktığıma
Bakma bu hallerime
Koca bir ülkeye değerken gülüşün
Gidişini izlerim

Var sende git sevgili
Uzak ve yalnız yolculuklara terk et beni
Gittiğinde, hüzün baz şarkılar söylerim,
Islık çalarım, tütün sararım
Bir şeye benzemez resimler çizerim
Bir yerlere sakladığım kıyafetlerini koklarım
Bütün kitaplarımı bir daha okurum.

Var sende git sevgili
Yaramaz, huysuz bir sevdadır kalsın bende
İki satırlık ayrılık şiirlerine meze olayım
Her günüm bir öncekinden uzun olsun.
Nem var nem yok yalan olsun.

Var sende git sevgili,
Kangren olmuş bu sevda kalsın bana.
Her sabah kapımın önüne bakayım,
Penceremden gelen sesleri seçeyim bir bir
Anlamlarım değişsin,
Bakışım donsun resminin o ince çizgilerinde
Sen gittiğini san sevgili
Ben seni yüreğimin içinde bileyim.

Var sen de git sevgili
Üşümek, yetim bir çocuk gibi bana kalsın.
Soğuk bu, acıtır parmak uçlarını,
Yatağında bile üşütür,
Kimsesizliğini vurur yüzüne yüzüne
Üşürsün sevgili,
Yalnızlık zamanı, üşümek zamanıdır.

Var sen de git sevgili
Karanlık ölümlere terk et beni
Bu ilk terk edilişim değil,
Kanlı katillerin elinden oldu dar ağacında ölümleri
Nice gözyaşı döktüm, nice kahrettim, and içtim
Hiç biri dönmedi geri

Var sende git sevgili
Yüzüne dondurduğum
o sonsuz gülümsemeni bırak bana
Bakma öyle gitme der gibi şiirler yazdığıma
Biliyorum,
Sende dönmeyeceksin geri.

Yalçın Kır