Sen Gidiyorsun

Sen gidiyorsun,
yarınlarım gidiyor,
umutlarım katar yükü.
Can gidiyor,kan gidiyor.
Buğulu camlara yazdığımız isimlerimiz,
taş masalara çizdiğimiz yüreklerimiz,
sen gidiyorsun…

Bir kapının önündeyiz,
öyle apansız,öyle kırgın,
o duvardaki eski saate bakışlarımız,
birlikte yürüdüğümüz sokaklar,
büyüttüğümüz çiçekler,
annenin hatırası kilimdeki ayak izlerin,
yastığına yapışmış kalmış bir tel saçın,
birlikte okuduğumuz kitaplar,
bir kuru pilav,
bir kaşık çorbamız,
alaz rengi kan buğusu saçların,
şarkılarımız,
ben sazımı alınca elime,
hani birlikte söylediğimiz
‘Gülünce gözlerinin içi gülüyor
Kendimi senden alamıyorum’dediğimiz.
Sözlerimiz, pazar akşamlarımız,
her sabah umutları demlediğimiz semaverimiz,
avuçlarımızdaki yorgun kalbimiz,
gençliğimiz,hayatımız,
sen gidiyorsun…

Yarınlarım gidiyor,
umutlarım katar yükü.
Can gidiyor,kan gidiyor.
Buğulu camlara yazdığımız isimlerimiz,
taş masalara çizdiğimiz yüreklerimiz,
Sen gidiyorsun…

Ahmet Ünsalan