DUR DİYEMEDİM

Yüreğim ırmak olup çağladı
Gözlerim bulut oldu damladı
Dizlerim dermansız halim kalmadı
Efkarım başımda dur diyemedim

Göze alamadım dağdan aşmayı
Unuttum yürümeyi özledim koşmayı
Baharda ırmak olup bende coşmayı
Yorgun şu gönlüme dur diyemedim

İsmin dilimde hep hece oldu
Gündüzler karardı bak gece oldu
Kapamadım gözlerimi on gece oldu
Güneş yine doğuyor dur diyemedim

Yine akşam oldu güneş batıyor
Hasretin sinemi içten yakıyor
Menekşeler açmış sümbül kokuyor
Arılar bal alıyor dur diyemedim

Karınca yuvaya çekilip ,çekilip yattı
Kirpikler diken olup gözüme battı
Ben ne söyler isem o, o kaba hattı
Susmadı dillerim dur diyemedim
Mahmut Ali BULUÇ 02 09 2110