Kimseler Bilmez

Can veren öldürmez bakan güldürmez
Dünyam içimdedir kimseler bilmez
Acılar bedenden bir yere gitmez
Yüküm içimdedir kimseler bilmez

Dört ayaklı oldum taşımak suçum
Üstelik sırtıma yükledim göçüm
Nefesim yetmez ki yarımdır koşum
Yollarım kayıptır kimseler bilmez

Sarp dağlardan aşar sonu bilinmez
İnsan olan orda kalıp yürümez
Kutuplar gibidir karlar erimez
Durduğum ayıptır kimseler bilmez

Ayıbı bilerek yüzüm gizledim
Gönlüme kızarak kalpten izledim
Yanlışımı görüp hemen közledim
Dumansız yanarım kimseler bilmez

Yarseverim yan ki biraz pişesin
Sonra aşk da yanan güle düşesin
Sevgiyi orada görüp bilesin
Sevgiyle sevdiğin kimseler bilmez