Bilirsin

Güneşten göremiyorum, gökyüzündeki martıları.
Sesler uçuşuyor tepemde.
Kapı çalıyor, kimse bakmayacak galiba! ?
Sıcak her yanıma işlemiş halde, parmaklarım titriyor.
Öylece kalıyorum köşemde, içim bulanıyor.
Bana şimdi sen olmalısın, coşkuyla haykırmalıyım adını, yüreğimin diliyle.
Bilinmiyor işte, kıymet takdiri yok insanların,
Ama sen olsan,
Bilirsin.
Sen, gayet iyi bilirsin.
Ben sana bilinirim. Ben; seninim.
Ne kadar anlamsızdır ölçmeye çalışmak sevgimin sığdırılmak istenen kabını,
Küçük umutlarım yok, gönlüm nerede bilirsin.
Bilirsin.
Yağmur istiyorum ve bir adet şemsiye.
Mavi olsun ama gökyüzü kadar berrak,
Ve seni.
Uzunca yürümek, her nerede olursak olalım.
Oturabiliriz de.
İçimden geçenler:
Söylediğim her kelime, endekslediğin her bakış gözlerime…
Bilirsin işte.
Misafir kimdi bilmiyorum, az önce gitti.
Gelen sen olmadıktan sonra ne önemi var,
Diye düşünüyorum.
Bilirsin.
Çay bile içemiyorum, karıştırmanı görmek geldi içimden. İnce belsiz bardaklarda içtiğimiz çayları, kahveleri sonra.
Ziyan yok.
Sen varsın, yeter bana. Başka bir şey istemiyorum,
Bilirsin, gayet iyice.
Saçlarım kırılıyormuş günden güne, annem öyle söyledi.
Şimdi saçlarıma bakıyorum da kırık falan yok,
Biraz kıvırcık işte, azıcık dalgalı,
Uçuşuyor hemde,
En hafif rüzgârda bile.
Bilirsin.
Sevgilim.
Şu karşıdaki binayı görüyor musun? Hayatım.
Sola mı çekiyor ne?
Yoksa ben mi sağa çekiyorum?
Susadım!
Özledim!
Çok.
Hemde çok.
Her şeyden çok.
Hayal etmek, uzmanlık alanıma giriyor artık.
Beş yüz türlüsünü hayal ettim, gezeceğimiz Istanbul’un.
Bu büyük bir nimettir, Allah’ımdan (c.c) bana zimmetlenen.
Efradımız geniş düşünüyor ama dar yaşıyor.
Bundandır böyle sürüp giden telaşlar.
Zamanı geriye alıyorum da, türlü musibetler geçiyor, Marmara ile Sultanahmet arasından.
Sezebiliyorum çıplaklığını, akıbetimize giydirilen,
Boş cümlelerin.
Zamanı ileriye alınca, ne gam ne tasa kalıyor.
Ne de süregelen acılar.
Sonrasına düşselliğimi katıyorum ama
Hakk ne arz eder bilmiyorum.
Talebimize göre niyaz edip, bir parça rahmet üflesin inşallah.
Ruhlarımıza.
Diye geçiriyorum, dualarımın arasından.
Nitekim böyle devam ediyor hayat.
Hayatım.
Huzurluyum, özlemliyim, sevgiliyim.
Ve seni sonsuza kadar bile olsa,
Beklemekteyim.
Istanbul’da.
Biliyorsun. Gayet iyi biliyorsun.
Seni çok seviyorum.