ErteLemişim SensizLiği

Gece, bile fazla bu akşam bana…Öyle siyah, öyle alacalı ki
karanlık..Uyumak istiyorum, alabildiğine..Kapatıyorum gözlerimi, sen
oluyorsun uykularım..Açıyorum gözlerimi, yalnızlığa kapılıyor
düşüncelerim…Anlamsızlığımla eş değer oluyorsun aniden…

Gidişini seyrediyorum, anılarımın arasından…Tozlanmış duyguları
temizliyorum, kelime kelime..İçim acıyor, derinden…Gülüşünü
anımsıyorum…İçim burkuluyor…
Sensizliğe alıştırırken günlerimi, şimdi ne gerek vardı ki sana ?
Düşüncene bile tahammülü yok yüreğimin.. Silebilsem yüzünü,
gözlerimden…

Ne acı…Seni hiç unut(a)mamışım ki ben…Eskiyen eşyalarım arasına
saklamışım yaşanmışlıkları…Ertelemişim sensizliği bile bile…

Şimdi…Ne şarkılar, ne satırlar dolusu cümleler..Hiçbiri iyi gelmiyor
sensizliğime..Belki, çığlıklarımı susturmasam, ağlasam yağmur misali
damla damla…Kimbilir, unutulursun belki ozaman…

O an, duygularıma baş kaldırıyorum…Bakıyorum gökyüzüne, bırakıyorum
çığlıklarımı yıldızlara doğru…
Atıyorum seni özleyen her bir parçamı…Yüreğimi arındırıyorum
fazlalıklardan…
Bu kadar kolay olmamalı…İçimdeki ses, seni çağırıyor her
darbemde…

Durmuyorum…Parçalıyorum seni…Kanıyor her bir yanım…