Sen gittiğinde

Sen açılırken kendi denizine,
teninde benim karam,,
bitmeyen bir kederle,
Kürekleri bıçaktan bir kayıkla açılırsın kıyımdan.
Kalbim kanar,
suya her değdiğinde.
Ufukta küçülür, bende büyürsün durmadan.

Bir balık ölür,
Balıkçılar ölür,
Ben ölürüm,
Sen her gittiğinde.

Sen gittiğinde…
Kıyı boyu boğulur gülümsemeler.
Deniz şaklatır elindeki kırbacı.
Şaha kalkar sular,
dalgalar donar.
Suyu çekilir içimdeki denizin.

İçinde soluk resmin, yaralanmış kalbimle
Limanda ben kalırım, elimde eski bir valiz,

Sen, martı pençesiyle konarsın gözlerime.

Bir martı ölür,
Martılar ölür,
Ben ölürüm,
Sen her gittiğinde.

Ümit Erdinler