Sensizlik

Tuhaf mı tuhaf bir hal almış
Sensizlikte vakit
Sabahlar ismine ihanet etmiş
Akşamlar soyadını değiştirmiş
Her şey yokluğunda terk etmiş kendini

O pazarlar yok artık
Yok artık o hoyrat cumartesiler
Ellerinde bomboş valizleriyle
Kaçmaktalar yedi günler
Yüzlerinde taktıkları o maskelerle birlikte

Ha bu arada
Aşıklar da yok artık
O sokak köşelerinde
Sevgiler yetim
Sevgiler öksüz
Sevgiler bir başına kalmış çaresiz dillerde

Anlayacağın bir ben
Beni kaybetmedim sensizliğimde
Ve yine anlayacağın sevdiğim
Her şey böyle işte
Biraz küstah
Biraz da hoyrat sensizlikte…

Zuhal Eraslan