Bak.. İşte.. Geldim…..

Ne susan bir sevda bıraktım ardıma,
Ne akan bir gözyaşı geri kalmışlara…
Tüm yalnızlığımla,
… Adına düş bırakıp geldim.
Oysa zamanın kovaladığı bir kaçaktı gözlerim,
Yorgunluktan diz çökmüş kederimle,
Uslanmaz çocukluğumla geldim..
Bak işte geldim
Ne yara kaldı yarda,
Ne bir kırık kalp bıraktım ardıma,
Bozup tüm yeminlerimi,
Tutup ardından düş renkli sözleri,
Bir yudum sabaha geçmişi serip,
Tozlu geleceğimle, susuz gülüşlerle geldim…
Bak işte geldim;
İhaneti bıraktım kent kaçaklarına,
Hüznü sığdırdım loş sandıklara..
Duyulmamış bir duayla,
Adına şiir yeşertip geldim.
Tükettim zamanın eriyen yanını,
Müsveddesi bitmiş bir hayatın,
İçinden seni geçirerek koydum son noktasını..
Bak işte geldim;
Ne sus kaldı dilimde,
Ne yersiz bir yağmur çöktü gözlerime,
İçimde bir çocuk;
Biraz kırılgan biraz utangaç.
Sonbahar yüklü yüzünde kocaman bir söz!
Yakasında umuttan bir liman,
Ve ayrılık yürek uçurumunda sahipsiz köz!
’’ seni yeniden görebileceğimi düşünmek bile düştü içimde …’’
Mikail Boyraz