Gönlüm

Mutluluk bir esârettir
İkimizin de tadımlayamadığı
Bir âlemde sen
Bir âlemde ben
Sen denizlerden bir dağ
Bağrında Ferhat
Ben dağlardan bir deniz
Koyumda “mavi” sevda
Üleşiyoruz seninle yarınlarda güneşi

Gönlüm
Seni
Sonunda kapımı aralayacak
Bir ecelmişsin gibi düşlüyorum
Bir zamanda sen
Bir zamanda ben
Sen mısraların nazlı gelini
Esin perisi
Ben nâğmelerin derin âhı
Sonsuzluk tellalı
Mübtelâyız seninle müebbed bir sevdaya

Gönlüm
Sen ağladıkça
Ben de ağlarım
Sen güldükçe
Ben yine ağlarım
Güldüğünün sevincidir bendeki
Ve/ben/ Gönlüm
‘‘güneş dürülüp karardığında
yıldızlar yere döküldüğünde…..’’
ve Gönül
tabutlar dolusu sevdayı defnettiğinde/zamana
ben
bir muhayyel olan seni
kendime yâr bileceğim…

Emir Ali Ergat