Yalnızlığıma

Hoşgeldin…
Ebedi dostum, sırdaşım, yoldaşım,
Gözü karam, ehl-i keyfim benim hoşgeldin.
Hoşgeldin yalnızlığım.

Bu dumanaltı mekanlarda
İnadına güzel dediğim şehrin kaldırımlarında
Seni hiç beklemiyordum
Ansızın geldin..

Sen sağanak gibi yağınca bu şehre
Makyajı aktı duvarlardan, kaldırımlardan..
Rimel bir yerde, ruj bir yerde
Kalmadı güzelliği, çıktı foyası meydana
Turşusunu kurduğumun şehrinin.

Burada sana yer yoktu
Serseri ruhlum, delikanlım, yalnızlığım..
Yerin başım üstüne..

Bu kaldırımlara aşkı ördüm ilmek ilmek,
Bu sokaklarda yürümeyi öğrendim, ayakta zor duruyordum oysa.
İşte şu bankta sidikli bir çingenenin elindeki tüm çiçekleri sevdim, kokladım,
Resmini çizemedim yüreğimin, o rengi bir türlü yakalayamıyordum,
Mısralarla anlatamadım
En fiyakalı şiirlerde bile bulamadım yüreğime yakışacak tek bir söz..
İşte böylesine tarifsiz, bu şehirde sevdalandım.
Ta ki sen sen elini arkana atıp
Kol gezene kadar kapımın eşiğinde.

Yakamoz bakışlım, keman kaşlım
Derbederim benim…
Canına yandığımın şehrine hoşgeldin,
Yalnızlığım.

Ayşegül Bozdoğan