Aşkım Gibi

Seninle olmayı düşündüm her zaman. Tüm zamanımı senin doldurmanı. Özlemler girmemeliydi hayatıma. Sevgi yoğunluğunu seninle yaşamalıydım İstanbulumda.

Menekşeler çiçek açtığında yoktun. Karlar yağdığında da. Gizlendiğin köşelerde ise seni bulamadım. Sevda bu kadar ucuz muydu. Aşkı mı ne kadar da kolay harcadın

Bir ateştin yaktın gecelerimi. Toza, dumana karıştı seninle İstanbul. Biten bir sevda daha eklendi koca şehre. Ağladı martılar arkandan, umurunda olmadı. Sisler çöktü kaldırımlara… Görünmeyen bir bulut oldun yağdın hep gözyaşlarıma.

Sessizce yürüdüm kimseye aldırmadan yollarda. Bazen sırılsıklam oldum yağan yağmurla. Yüreğimde ki ateşi söndürmedi yağmur. Kafamda bir bilmece gibi, hep seni düşündüm gündüz gece. Sevdalara meydan okuyan aşkım söyle nerede?

Hiçbir şey merhem olamadı yüreğimde ki yaraya. Yine aç, yine susuz seni sayıkladım bu şehir de. Serseri rüzgar gibiydi hava…Durmadan esiyordu. Ama bir türlü getirmiyordu seni bana. Geceler haramdı. Gündüzler ise sessiz. İstanbulun tüm ışıkları aydınlatmıyordu yüreğimi. Gündüzü yakan güneş, yakmıyordu sen gibi bedenimi. İstanbul yine öksüz, bekleyecek belki, bahara kadar seni.

Dipsiz bir kuyu sanki bu sevda. Git git bitmiyor yollar. Gönlüm karanlık gecelere esir. Aşkın ise başımda bir yel. Ya gökyüzünde dönüp duran kuşlar… İstanbulu sayıklatan bir şiir sanki. Dizeler tamamlanmıyor. Final ise sonsuzluğa gömülmüş aşkım gibi…

Menekşe Gülay