Gece ve Sensizlik

Gecenin soluk yüzüne dügümlenmiş yüregim.
Ortalık sessiz sakin sus pus olmuş yani.
Biraz da karanlık zifiri desem az degil hani.
İçimde bilmedigim anlam veremedigim sessiz çıglıklar var.
Biraz irkiliyorum biraz da korkuyor.
Cesaretimi topladıgım anda sensizligi fark ediyorum…

Bilinmez kıyılarda geziniyorum.
Sanki benden kimseler habersiz gibi davranıyorum.
Tenimde ten eksik, canımda can.
Bir ara susuyorum karanlıgın içerisine dalıp çok uzak diyarlara gidiyorum.
Bu ben miyim kendimde miyim çözemiyorum.
Sonra ugultular arasında yine seni anıyorum…

Sil baştan seni yaşıyorum.
Saçların şimdi daha güzel görünüyor gözlerime.
Ellerine bir başka ihtiyaç duyuyorum.
Gece ya işte bütün duygusallıkla sana yükleniyorum.
Tıpkı senin sessiz kalışların gibi geceye seni haykırıyorum….

Yüregimden sürgün ettigim bütün sahipsiz kelimeleri tekrar bir arada topluyorum.
Hepsinden türlü türlü acı alıp tekrar sana yazıyorum.
Ayrılıgı daha çok kullanıyorum.
Hüznü yanımdan hiç eksik etmiyorum….

Hayatta kaldıgım yaşadıgım anlamına gelmiyor.
Nefes aldıgımın farkındayım ama yorgun, bitkin ve çaresiz ölüyorum. Yalnızlıgın agır darbelerini alıyorum.
Deli fırtınalarda sürüklenip gidiyorum.
Buruk yaşıyorum herşeyi gülüşlerimde sen yoksun.
Konuştukça susasım geliyor.
Bir can nasıl yarım yaşayabilirse işte öyle yaşıyorum…

Güçsüz kaldıgım anda vurgunlar alıyorum.
Herşey üst üste geliyor çıkar yol bulamıyorum.
Geceye yalvarıyorum hadi bir umut daha ver diyorum.
Alnımda çizikler beliriyor sonra sen geçip gidiyorsun tutamıyorum….

Hayal meyal hatırlıyorum.
Eşgalin bilinmez azgın dalgalarda kayboluyor.
Bu sen misin diyorum sonra kendimi kaybediyorum.
Sol yanım sızlıyor bu sen misin diyorum sonra ölüp ölüp diriliyorum….

Karanlıga kara çalıyorum.
Neden aldınız benden hayallerimi.
Neden gitti vefasız sevgili..
Sevmiyorum ulan diyorum sevmiyorum işte.
Sonra susuyorum yersiz bir gidişe yerinde kızdıgımı sanıyor sonra yine susuyorum.
Çünkü yalan söylüyorum Aslında onu çook Seviyorum…

Hüzünlü Şair

Bayar Özer