Unut Yüreğim

bekleme boşuna…
kaç defa söyledim sana
unut artık… unut gitsin…
çünkü o seni unutalı yıllar
hatta ve hatta asırlar oldu
ve sen hala beni dinlemeyip
kendi bildiğini okuyorsun
kendi bildiğin yolda gidiyorsun inadına…
umutlanman nafile yüreğim…

her sabah bir umutla
bin bir hayalle kalkıyorsun
başka bir mutlulukla hülyalara dalıyorsun
her an gelir diye…
gözlerindeki umut ışığı
güneşi bile kıskandırıyor…

gelecek diye
açtığın kolların bir anda kırılıyor…
gözlerindeki umut ışığı
gecenin karalığına bürünüyor…
eskitmediğin duygu, deli dalga gibi kabarıp
sonunda dingin denize dönüşüyor…
içindeki umut kasırgası
bir anda diniveriyor umutsuzca…
gelmeyince kanadı kırık kuşa dönüyorsun…

ey yüreğim!
umutlanma boşuna…
bekleyişin nafile…
söyle bana,
hangi sözünde durdu ki…
ne zaman sana koşa koşa geldi ki…
yalanlarla dolanlarla oyaladı
verdiği her sözü erteliyor…
çünkü o seni çoktan unuttu… unuttu…

ibrahim Mutlu