Sitem

Yüreğim acıyor bugün.

Yine hatıralar, yine özlemler.

Kuş tüyü hafifliğinde bir umut;

Ölüm ağırlığında bir sevda var bu sinemde.

Biz martıların sesinden beste yapmıştık aşkımıza,

Yağmurların hüznü notamız,

Çiçeklerin rengi ezgimiz olmuştu…

Tebessüm, hiç olmadığı kadar uzak bu sefer.

Gözyaşı ise hemen ensemizde intikam kokluyor yine.

Hep iyileşmesini beklediğimiz yaramız, yine acılara konuk oluyor.

Bizse aşkın güzergahına demirlemişiz öylece;

Ne yol alıyor ne de geri dönemiyoruz.

Öylece beklerken, bir girdaba batık oluyoruz.

Ve yakamozu suçluyoruz yine:

Niçin sevgiliyi hatırlatıyorsun bize?

(26 şubat niğde)

Barış Taşdemir