Son Defa Sevgiliye

Hani bir kış gecesiydi, hatırlıyor musun?
Sessiz çığlıklarla feryat ettiğinden belki de,
Bir ben duymuştum çığlıklarını birde gece,
Hayat kadar garipti bu acımasız bilmece,

Seni kış masallarındaki pencere önünde,
Ölmek üzere olan o kuşa benzetmiştim hep,
Camı açıp, benle yeniden hayata tutunduğundan,
Çaresizken ilk defa sevgin hata olmadığından,

Kim çıkmışsa karşına sömürmüş yüreğini,
Kimi daha arsız, ahlaksız kirletmiş bedenini,
Senin dünyadaki en değerli erkeğin isem eğer,
Zaman içinde sabırla sevip ödedim bedelini,

İşte seni görüyorum artık, güçlü kadın
Zafer çığlıkları içimde, çocukluktan günler gibi,
Güçlen ki, sen ol, sen gibi bakalım hayata umutla,
Hak ettin Küçük Serserim, hayat boyun eğsin sana,

Seni böyle sevmekle geçecek derdim kendime,
Son nefesimde senin ismin dökülsün dudaklarımdan,
Sen mi sarhoş oldun bu sevgiden yok sa ben mi?
İkimizde çıkmış gibiyiz aşk masallarından.

Sanki gece, kötü bir şey getireceğini bilirmişcesine,
İnadına sessiz, inadına karanlık ve ıssız,
Çalan telefon senden de olsa, korkuyorum meleğim,
Bu gece beni bende, sensiz mi bırakacaksın yoksa,

Dudaklarından dökülen bir kaç kelime, fazlası yok,
Kim bir kelimeye bu kadar çok acı yükleyebilir,
Kim bir gece yarısı, geldiği gibi sessizce gidebilir,
Kim doyabilir, elveda derken SON DEFA SEVGİLİYE,

Bu satırlar yüreğimde düğümlenmeyip, akıp gitse,
Keşke diye, SON DEFA SEVGİLİYE bitmese,
Sen mutlu olacaksın ya öyle demiştin, son cümlede,
Bari beni sabaha böyle perişan kimse görmese,

Bu gece sana yas tutuyorum, sana ağlıyorum,
Güneşin yeni umutla doğan ilk ışıklarına kadar,
El sallayacağım uzaktan SON DEFA SEVGİLİYE,
Sonra sen bir yabancı olacaksın kim bilir belki de,
Ama ben her okuduğumda bu mısraları,
Güzel bir aşktı diyeceğim SON DEFA SEVGİLİYE…..