Yaralı Yanım

hey benim kalbim yaralı yanım
sana yanarım

künyelenmiş bileklerim demir pas tutar
taş mı zalim ustası mı isyanım bitmez
hasret ilmek olmuş darağacında
girer çıkar boynum uzar bedenim

-Dışarıda leylim leylim bir bahar
-sarmış badem dallarını dallar kırılır
-ciğerim elimde bir avuç nefes
-yanar kor ateşte külüm savrulur

özlemin tenimde al kiraz dudak
düşer hayalime yol avşar avşar
ben dağlardan uzak dağlar da bana
bir yanım hazanda bir yanım yaşar

kötünün nefesi har ile gelir
zulmü yürür yeli vurur naçarı
göğsümdeki çarpan kanatlı kapı
açılır dostlara evim içeri

zalim öfkesini çekmiş kınından
ölüm döşümüzde kırılır kanat
suyun akarına sığmaz acımız
vermedim bu canı inadım inat

– dışarıda leylim leylim bir bahar
– sarmış badem dallarını dallar kırılır
– ciğerim elimde bir avuç nefes
– yanar kor ateşte külüm savrulur

durgun suyun aynasındayım
düşünüyorum
kimin içindi Şamın şekeri
yine biz düştük gurbetine özlemlerin
hamam aynı tas kirli
tekerleğin icadı
katladı gerçi hünerlerimizi
lakin
çoğalmıyor insan yanımız
güneşin sakalına (!) ayarlanmış gülüşler
es geçen vicdanları örten süslü bir kaput

hey benim kalbim yaralı yanım
sana yanarım

(10.04.2012-İst.)

Ünal Yıldırım