Aşk ile Sevmek

Aşk gönül bahçesinde açan bir güldür
İster yeşert ister susuz koy öldür
İster aç yüreğini yüzünü güldür
Kaşlardaki hilal bile rüku eder aşk ile

Dilinden düşürmedin aşkı her gece
Gönlüne ilham oldu, diline hece
Kuruca şairim gönül hoş değil
Al kalemi be atakan sözün boş değil

Göremedim ey aşk başka dengini
Bitir artık yüreğimle olan cengini
Cümle kelâm sende dizilir sâf sâf
Üstadımsın ey aşk gayrısı lâf-ı güzâf

Ölürüm uğruna ey aşk,yaşamak ne ki
Kavrulur kül olurum yanmak da ne ki
Çekmeye mecalim kalmadı sanma
Sevdanla güçlüyüm cefanda ne ki

Aşk ile yaşarım insan gibi aşk ile
Sefamdır rüyamda görünse bile
Bir ömür güldürmeden dahi öldürse
Hayalle vuslata erdirse bile

Varlığımı yar aşkıyla tamamladım
Kendi bedenimin derdine düşmedimki hiç
Hayatımı bir yar için sığınak yaptım
Aşkla doğdum, aşık oldum
Dikeniyle gülü sevdim aşk ile

Aşığım aşktan nasibim göz yaşı ise
Varsın aksın gözlerimden aşk ile
Aşk yurduna selamsız giren değiliz
İnsanı insanlık için sevenlerdeniz

Gel dedi insanlık geldik işte
Ey insanlık uyan artık uykudan
Aşk kitaplarda kalacak bu gidişle

Sevseydi tüm insanlar birbirlerini
Güçlüler zayıfları avlamazlardı
Sayısı çoklar azları haksızlayamaz
Zenginler de yoksulu baskılamazdı