Aşk Unuttu Beni

Salıverdim kendimi esen rüzgârlara
her seferinde sana savurdu küllerimi
ey aşk!
oysa unutmuştun beni
zamana yenik düştüğüm lal bir gece de
şimdi hangi günahının bedelini ödeyipte geliyorsun
hangi vakitsiz yağmurlarda
arındıracaksın kendini
yetmedi mi ömrümün tufanlarındaki gelgitlerin
dindirecekse öfkeni
ben razıyım
bütün bu şehrin acılarından bir nefes çekmeye
ha bir eksik
ha bir fazla
neyi değiştirir ki
hem yüzümdeki bütün gülüşlerim emanet bana
sevinçlerimin öte yanı yok
yitirdim birer birer
gözlerinin eksenindeki yalancı baharların sorgusunda…

Şimdi bana kalan
zulamda mülteci bir yalnızlık
intihara meyilli bakışlarındaki darağacında
kelepçelenmiş masumiyetim…

Seyithan Yusufoğlu