Cennetteki Melek Ve Kolye

Gece uykumun en ortasına,
Garip, belki de çok güzel bir rüya,
Sonsuzluk ayaklarımın altında,
Sarıyor her yanımı bir heyula,
Korku ile kaçarken umutsuzluğa,
Bir el tutuyor yüreğimden,
Çekiyor ve öpüyor yanağımdan,
Cennetin tam ortasında,
Sarı saçları, bukleli, gözleri yemyeşil,
Endamı ömre bedel,
Bakışları kalp ağrısı,
Bakarsa kalıyorsun gözlerinin ortasında,
Gamzeler açmış,
Çiçek tarlaları gibi yanaklarında,
Usulca eğilip, bana bir şeyler söyledi,
Elimi açıp bir kolye verdi,
Huri usulca öptü ve git dedi,
Yalvardım, kalayım diye hep yanında,
Korkma dedi,
Ben sana geleceğim dünyada,
İnanamadım, söz verdi bana,
Tam da Tuğba ağacının altında,

Gözlerimi açtım korkuyla yatağımda,
Acaba bittimi diye,
Bitmesin,
Şimdi bana verdiği kolye aklımda,
Anlam yüklemeye çalışıyorum,
Her gün, her gece,
Istıhareler faydasız, yoksun,
Ama geleceksin, biliyorum,
Yüreğimin tüm saflığı ile bekliyorum,
Yalnızlığımı dert etmiyorum,
Mutlaka geleceksin, inanıyorum,
Sadece hoş geldin demek kalacak,
Gönlümü al dost, hepsi senin olacak.
Bekliyorum.

Umudumun tükendiği günlerdi,
Deniz kenarında, dilsiz dostumla,
Dert paylaşıp, yükünü dökerken yüreğimin,
Gözlerim bir engin, bir derin sularda,
Bir ışıltı ilişti gözüme,
Parlaması yansırken sudan dışarı,
Gözlerim kamaşırken,
Şimdi elimde,
Bu bana cennet Huri’sinin verdiği kolye,
Donuyorum,
Kelimeler bomboş, aklım uçup gitti,
Deniz süt liman oldu, dalgalar duruldu,
Her şey eski rutinliğine döndü bir anda,
Şimdi elimde kolye ve sorular,
Arkasında bir yazı aslında tüm sorulara cevap,
‘Sevgi, yüreğinde dostluğuna inanıp, görmeden sevenlerindir.
Dostunun kıymetini bilmeyenin sevgisi, rüzgardaki saman alevi gibidir.”