Aşk Kaldı Gözlerimde

Aşk Kaldı Gözlerimde
-Yunus Emre-

Her dem çığ gibi düşer evrenime aşk söyleyen sesim
Tüketir beni yokluğuyla nara yanmış pervaneyim
Kalbim ile beynim arasında bir sis perdesi var
Alıp verdiğim her nefesim
Hak vecdiyle aralanır,neyleyim.

Cesaretsizim gönlümde aşkı büyüten Nur önünde
Buğulu beynimde sonsuz izler var,
Sonsuzluk bu aşkıma mekan,aşk kıldan ince köprü
Kendi renklerini cesaretine giydiren bir düş kadar.

Hayata tutunmadığımı söylemedim
Tuttuğum dalların hayat olduğundan sözettim
Bu ne mummadır ne de sihir
Aklımın berraklığı aşka esir
Aşk oduyla yandığımda şikayet etmedim.

Gözyaşımı saklayan bir destanım var
Yaşadığım mutluluk değil,yanarım gece gündüz
Her gece masumiyetin nurunda yatan hüzünlü sızılarım sarkar.

Yürekte yatan dile gelir,
Dilde imge olur,söz olur,aşka ruh veren od olur
Gönül aşka yana yana dergah olur
Gölgesi düştüğü yerde kök salar
Dal budak hayat olur,
Aşk ilminde şeklin bulur…

Yürekte sızımı aşk diye demlerim
Demlenmemiş fikir aşka çelme olur
Aşk acısına banmamış yürek
Mutlaka tez elden bir tuzakta heder olur.

Hak aşkını armağan diye alan
Bilgi ile yoldaş hüznüm
Görünmez hazzım
Sığınağım,
Suna sürüleri tüm kederlerimi getirir her gece
Bu insan atlasında,alt üst oldum
Eğilip eğilip aşkımın kölesi gibi düştüm önüme;
Alıp götürür beni sonsuz ve ayet gibi keskin bir hece.

Ne istedim kendimden,dirimden ve ruhumdan
Ne yapsam serin bir rüzgar gibi alt üst eder beni
İlkbaharda kabaran sudur aşk taşıyan hüznüm,
Bilirim kovulmuşum beynimden,
Yüreğimin hükmü bana damlar
Cesaretsiz kalmışım iri gürültüleri içinde insanların.

Yalın bir mantık ile bakarım içimdeki kendime
Elim onun,gözüm onun,aşk dolu yüreğim onun
Ruhum onun,benliğim onun
Ondan başladım hayata,gezdim,taşıyamadı gözlerim gördüklerimi
Ona doğru aşkla giden bir sonum.

Bohçam aşk gıdası doludur
Hırkam kokusu
Aşka hayat diyenler
Seherde Mevlaya giden hüzünkovan kuşlarıyla yolcudur.

Dost yolcusuyum,aşk ile yoğrulmuş ruhum
Gökyüzünde bulut,yeryüzünde toprak ve ırmak
Mevla kokusu gibi paha biçilmez aşk kokum
Nedir ki bu aşk-ı bilge karşısında vakitsiz bir ölüm?

Güller toprağında açar yüzünü,
Sonsuzluk yolcusuydum aşk kaldı gözlerimde
Yalnızlığına aşık fidelerim saklar her sözümü
Yunus sevda düzünde durur derler
Mevlaya çevirmiş aşk fışkıran iki matemli gözünü.
Bu sonsuz aşk,kanı akmaz yara,
Dermanı bir derin bilinmezlikte,
Kaşifim düştüm sırrımın peşine,
Sonsuzluk yolcusuydum aşk kaldı gözlerimde.

Zeki NURÇİN