Beyaz Gül Solunca

İçim acımıyor aslında
Bu yağmurları ben çağırmadım
Rüzgârlar mevsimsiz

Gece yalnızlığı getiriyor gündüzden çalıp
Ah içimdeki boşluk
Çıkmazlara gebe doğumlar tütüyor her yanda
Beklemenin son durağı
Gelmenin gitmenin yasaklandığı tabelalar
Ve ben kendi içimdeki yolcu

Hasret şarkıları var baktığım her yerde
Notalar ben yazıyor
Susuşlar ben

Boşluğumun her yanı duvar
Ne başım kırıyor ne yumruğum
Issız bir çölde bir filiz soldukça yeşerir
Adını umut koyuyorum bir serçe yüreğinde
Titriyor

Ellerimi uzatıyorum yine boşluğa
Gözlerim kapalı

Nefes almak vardı hayattan
Günü yarın gibi yaşamak
Bulutsuz gökyüzünü bulutlar kapladı
Gereksiz şimşekler dolaştı sokaklarda
Olsun
Yağmur taneleri de güzel nasılsa

Gün bitti
Artık gecenin hükmü var gözlerimde
Bülbül suskun
Hasreti tütünüme sarıyorum
Yol bitti

Kendi mevsimleri soldurdu beyaz gülü
Bahçe tarumar

Turgut Uzdu