Ne Güzeldi Sevmek Seni

Ne güzeldir şiirler yazmak sana..
Adını bile anmadan,
bıraktığın yitik hecelere sığınmadan,
seni çağrıştırmayan,
o mağlup,
o noksan benzetmelere hiç başvurmadan,
bıkmadan,
usanmadan,
gözlerini izlercesine, yazmak,
ne güzeldir.
Zulamda bir resmin dahi olmadan.

Ne güzeldir hatırlamak seni,
aramıza bunca kişi girmiş,
bunca ayrılık serilmiş iken.
Ellerin başka avuçlarda okşanır,
ayakların başka sokaklarda dolaşırken,
sen unutmuş,
ben unutulmuşken
yalnızlığı terkedercesine, hatırlamak,
ne güzeldir.
Ardım sıra gelen bir gölge bile kalmamışken.

Ne güzeldir beklemek seni,
dönüş peronları kaldırılmış
bir istasyona gide gele,
bana gelme fikrini
dünyandan kovduğunu bile bile,
ağlaya güle,
öle dirile,
çimen yeşili umutlarca, beklemek,
ne güzeldir.
Ömür dediğim dönmüşken bozkıra çöle.

Ne güzeldir özlemek seni,
adını anan nicelerden uzak durarak,
bihaber bakışlarda seni bularak,
solarak,
azalarak,
gönüllerden dışlanarak,
yüreklerden kovularak,
Nazım edasıyla, özlemek,
ne güzeidir.
“…… ağırdır işte.” sözüne sadık kalarak.

Ne güzeldi,
Ne de güzeldi sevmek seni,
şimdi kalan olarak….

Adnan Görentaş