Hüznün Karanlığı…

hüznüm;
sessizliğin içinde,
sensizliğin derinliğinde,
karanlığın kıvamını
tutturuyordu….

hüznüm…
tutturduğu kıvamı;
gözlerimin bebeğine,
gönül çıkmazlarının köşelerine
sürüyordu….

hüznüm;
kah…baharımın ortasında,
kah..yazlarımın başında,
ömrümü
güze döndürüyordu….

hüznüm;
kıvamını bozacak,
karanlığını yaracak
güneşinin
doğmasını bekliyordu….

24.09.2012 Yalova

Fikret Turhan