Aşk

Aşk…
İnsanlar beni olduğum gibi sevmediler hiç bir zaman
Sadece olmamı istedikleri gibi olabilen yanlarımı sevdiler;
Çelişkilerimi,hatalarımı hoş görüp kabul etmediler
Sevmek istedikleri yanlarımı sevdiler, beni ben yapan özelliklerimi değil
İçimdeki çocuğu olduğu gibi sevemediler çünkü çok yanlışlı bir çocuktu o
ve bir yanlış bir çok doğruyu götürdü benden…

Hasretlerimi yok saydılar
Korkularımı kolay buldular
Ne de olasa bunlar benim korkularımdı…

Öyle anlar geldiki ölüm mü korkutacaktı beni
Ölüm o an sadece anlam katacaktı duygularıma

Ve ben seni aradım öpüşlerin kokuşların olmadığı her dokunuşta bedenlere,
ve anladım aşkın bir bedene bir kalıba bir nesneye hapsolamayacağını
o heryerdeydi
ekmek gibi su gibi hava gibi tanrı gibi……

ve buldum saf sevgiyi
seni öpmem gerekmeden,gözlerinle konuşmadan,teninle kokunla sevişmeden
artık kalbinin atışını duymam için ten tene olmam gerekmiyor alıyorum havadaki oksijenden hissttiklerini,
artık yormuyor ayrılık beni kuru kıskançlıklar anlamsız kavgalar yok artık,
benim için sadece
“SENİ SEVİYORUM “dediğinde açılan o sihirli kapıdan geçmekti aşk
ve ben geçtim artık o kapıdan gördüm aşkı tünelin sonundaki ışık mısali
ve bıraktım aramayı aşkı çünkü o beni buldu…..

Mehmet Aşantoğrul