Hep Sen, Hiç Ben

Hep sen, hep sen.
İlla, daima ve sonsuza dek sen.
Ya ben?
Nereye kadar hep sen?
Benim duygularım,
Benim düşüncelerim,
Ya benim sözlerim?
Yok ama
Varsa-yoksa senin sözlerin.
Hep seni duy,
Hep seni gör,
Hep seni dinle,
Hep seni anla.
Hep seni kur,
Ve hep seni yaşa.
Ya ben?
Sen beni ne zaman duyup, görecek;
Dinleyip, anlayacaksın?
Yoksa… Yoksa;
Cinnetimin yüzüne çarşaf serdikleri gün mü?
Bence daha çok erken;
Balığın kavağa çıkmasına henüz vakit var…

Muharrem Abut