İsimsiz..

Biraz Eylül kokardınız
Ne çok yakışırdı sarı saçlarınıza
Umutlar salınırdı rüzgarlara

Maviden yeşili çalardı bakışlarınız
Aşk’la avutur
Sevgiyle yürütürdü takvimleri gözleriniz
Biraz da korkardınız üşümekten
Yeni baştan yazardı mevsimleri elleriniz

Yasaklıydınız
Sardığımda üşürdünüz

Ya saklıydınız
Sorduğumda düşünürdünüz

Biraz da yalnızdınız
Fütursuzca dolaşırken sokaklarda
Sus/ardınız

// Ben beyazları kuşanıp kucaklardım Azrail’i
Siz en karasından bir yetim bırakırdınız ardınız sıra
Çünkü siz en çok maviyi severdiniz
Bense alnından öperdim toprağı
Ellerimle kazardım kara bağrından umudu
Yeni baştan yazardım bu şehrin talihini //

Tutun ellerimden şimdi
Umutla açalım kapıları
Öpün gözlerimden
Sevgiyle bakalım yarınlara

Sibel Gökben Yalçın